پيام
باد صبا
89/4/7
باد صبا
گواه عشق ما اين ديده و دل رساند اشک و غم ما را به منزل هنوز اشک عزا پيوسته جاري است رواق چشممان آيينهکاري است
سرچشمه گريه عاطفه و احساس است که به دنبال شوق و عشق، شکست و تنگدلي، محروميت و ياس، پيروز و شادکامي و يا حزن و اندوه از چشمان انسان جاري ميشود.
باد صبا
آنجا که امام عصر عليه السلام سخن از مصايب جد بزرگور خويش اباعبدالله الحسين(ع) ميکند و لب به بيان عشق و علاقه خود ميگشايد، چنين ميفرمايد:
اي جد عزيز! در مصايب و بلاهايي که بر تو فرود آمد، هر صبح و شام سرشک غم و اشک اندوه از چشمان خود ميريزم و چون اشکم تمام شد، براي تو خون گريه ميکنم.