پيام

باد صبا
88/12/16

+ سلام عليكم من الان كلاس دارم فقط اومدم اين فيد رو بزنم و برم كه تا عصر كه بر مي گردم نظراتتون رو بخونم معني اين شعر حافظ چيست؟ پدرم روضه رضوان به دو گندم بفروخت / ناخلف باشم اگر من به جوي نفروشم

اميد... 88/12/18

ان شاءالله معناي جالبي داره كه اگر كسي نگفته بود شب براتون مي گم

در اينجا حافظ با اشاره به واقعه ي آدم و حوا كه با خوردن گندم از بهش رانده شدند ميخاد بگه كه من هم فرزند همان آدم هستم و ارزشي كه براي خود بهشت قايلم جويي بيشتر نيست و كنايه از اين است كه آنچه براي من باارزش است همنشيني با محبوب و وصال معشوق(خداوند)است...............كه البته جناب سيمرغ هم همين رو فرموده اند

يعني من پسرهمون پدري هستم كه بهشت برين روبه 2شاخه گندم فروخت من اگه به يه چيزكم ارزشي نفروشم پسرش نيستم.كلأميگه پدرم كهاونجوري بود من وامصيبتا

گفته شده: پدرم كه آدم بود و پيامبر بهشت را فروخت به خاطر گندم و من كه پسر اويم و در مرتبه و درجه به نبوت و بزرگي پدرم نمي رسم بايد بهشت را به جويي بفروشم تعجب ندارد كه من فرزند چنين پدر ي هستم

اما اين معنا درست نيست و شعر زيبا و عرفاني حافظ را با اين گونه معنا كردن از بين مي بريم منظور اين است كه زماني كه شيطان مي خواست آدم را فريب دهد به او نگفت نافرماني خدا كند بلكه اين گونه او را فريب داد كه اگر مي خواهي به قرب الي الله برسي بايد از اين گندم ها بخوري و آدم عليه السلام براي اينكه به مقام بالاتري نزد خدا دست يابد از اين ميوه ممنوعه خورد

و اين نه تنها گناه آدم نبود بلكه او مي خواست درجه اي از درجات عرفاني را طي نمايد. حال در شعر مي گويد آدم براي لقاي خدا بهشت را از دست داد مني كه فرزند اويم و از او پيروي مي كنم همين گندم را هم نمي خورم و روضه رضوان را به جويي براي لقاي به او مي فروشم و آن مقام كسي جز اميرالمومنين علي عليه السلام نيست كه در حيات خود به خوردن جويي بسنده كرد تا لقاي اورا به دست آورد.

به خود سختي داد و از نعمتهاي رنگ رنگ بهره نجست تنها براي لقاي او .اين معنا را بارها در مورد شعر حافظ به اشتباه شنيده بودم كه جهت رفع ابهام از اين بيت عرفاني مصدع اوقات گرانبهايتان شدم منتظر دانسته هاي شما هم جهت استفاده هستيم

كاري كه امام علي (ع) انجام داد صدوهشتاد درجه مخالف حضرت آدم (ع) بود اماشما ايندو را با هم مقايسه كرديد و از هردو يك نتيجه گرفتين

بله اولا من اين دو را باهم مقايسه نكردم و از زبان يكي از علماء شنيدم در ضمن مشكل از اين جا ناشي مي شود كه ما مي گوييم بااين معنا حضرت آدم عليه السلام مرتكب گناه هشده است در حالي كه پيامبران هم مقام عصمت دارند و ترك اولي هم حتي نمي كننداين كه ما مي گوييم درجه عرفاني آدم عليه السلام است براي لقاي او از اين ميوه مي خورد

. و اين فرق مي كند با كسي كه براي مقابله با حكم خدا يا غفلت از خدا گناه مي كند او براي لقاء بهشت را از دست مي دهد وامام علي عليه السلام در معناي تضميني شعر هم با خوردن نان جو دنيا را سه طلاقه كرده و حتي در دعاي كميل اذعان دارند كه لقايش را اگر جبگيرد اين هجران چگونه تحمل نمايد.پس پدر بهشت براي لقا مي فروشد فرزند دنيا را سه طلاقه مي كند براي لقاي او

از دوستان عزيز ممنونم

خيلي در جريان بحث نيستم....فقط در مورد خوردن ميوه ممنوعه حضرت آدم بايد گفت که نخور خداوند به آدم عليه السلام يک امر ارشادي بوده است نه يک امر مولوي يعني حضرت آدم مرتکب گناه نشده است چراکه امر ارشادي را ترک کرده است و عقوبت براي ترک امر مولوي است...به قولي همان ترک اولي خودمان

جهت اطلاع ديگر دوستان لازم است تعريفي در مورد امر ارشادي و مولوي ذكر كنم تفاوت حكم ارشادي و مولوي آن است كه حكم ارشادي، واجب الاطاعه نيست، گرچه با مخالفت آن مصالحي از دست ميرود، ولي احكام مولوي واجب الاطاعه اند و مخالفت با آنها باعث از دست دادن مصالح و گرفتاري به عذاب الهي است اما ما در مورد حضرت آدم مي گوييم كه حتي ترك اولي هم نكرده اند

يعني مباح تر از مباح را انجام نداده اند اگر سخنراني هاي دكتر ولي الله نقي پورفر را در اين مورد استفاده كنيد ايشان قائلند كه حضرت آدم در درجاتي از عرفان كم گذاشت نه اينكه ترك اولي كرده باشد

خيلي ممنون آريانا عزيز....در مورد ترك اولا و گناه حق با شماست

نسيم سحر

محمد موسوي.9

خانه تاب